τα ποδήλατα στα Kύθηρα
βολτούλα μέθανα – ναύπλιο – κόρινθος
Θεσσαλονίκη – Κωνσταντινούπολη
Ταξιδάκι Θεσσαλονίκη – Κωσταντινούπολη
Μαζευτήκαμε Σάββατο πρωί, στον υπέροχο σταθμό Λαρίσης με προορισμό την Θεσσαλονίκη. Γνωριστήκαμε με τα παιδιά που δεν είχαμε γνωριστεί, μανουριάσαμε λίγο με έναν ευγενέστατο υπάλληλο που δεν ήθελε να βάλουμε τα ποδήλατα στο τραίνο και μπήκαμε στα βαγόνια για να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας. Το αναθεματισμένο το τραίνο όμως δεν είχε ερκοντίσιον και βελάξαμε. Ο Βαγγελάκης βρήκε το μόνο μέρος που είχε δροσιά, το πλέι ρουμ για τους μπέμπηδες και κάποια στιγμή καταλήξαμε όλοι εκεί (πρέπει να υπάρχει κάποια φώτο που μαρτυράει την κατάσταση). Μόλις φτάσαμε διαλυθήκαμε – ο καθένας για όπου είχε να τον φιλοξενήσουν. Εγώ και ο ψηλός πήγαμε στο ξάδελφο. Παραγγείλαμε ένα πιτόγυρο στο σπίτι του ξάδελφου..και μας πήγε αίμα. Εγώ γαμήθηκα στους εμετούς και τον ψηλό τον πήγε σερπαντίνα. Το πρωί φρέσκοι φρέσκοι (καμία σχέση) ξεκινήσαμε για το ραντεβού μας. Οκτώ και μισή στην γωνία (νωρίς) για να αποφύγουμε την ζεστή..λογικό! Έντεκα και μισή ξεκινήσαμε τελικά.. λίγο τα καφεδάκια… λίγο το «κάτσε ρε μαλάκα να πάρω δυο φρούτα» και το «ωχ! κάτσε λίγο ρε, να γεμίσω νερά..» καταλαβαίνετε… Τα πρώτα χιλιόμετρα μας υποδέχτηκαν με μια ανηφόρα «να» με κλίση Λυκαβηττού κάπου κοντά στον Χορτιάτη.
Και κάπου εκεί σταματά η μνήμη μου. Τα θυμάμαι όλα αποσπασματικά. Μεγάλες ανηφόρες, μεγάλες κατηφόρες, αποξηραμένες λίμνες, στάσεις σε βενζινάδικα για δροσιά και νερό, ύπνο κάτω από υπέροχα πλατάνια, μπάνιο με μαγιό στο λάστιχο ενός πάρκου. Το βράδυ, πρώτη στάση Ασπροβάλτα σε κάμπινγκ. Εκεί γνωρίσαμε ένα φοβερό παιδί τον Rene από Ελβετία που ταξίδευε μόνος του και πήγαινε και αυτός προς στην Πόλη – ευγενικός , καλοπροαίρετος.. αλλά και τούμπανο, έκλεινε ένα μήνα στον δρόμο.
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε όλοι μαζί, μαζί και ο Rene», νωρίς νωρίς… 11.30 πάλι! (Πρέπει να κουφάθηκε ο Ελβετός). Αφού φάγαμε όοολη την ζέστη πάνω στα ποδήλατα μετανιώνοντας για τον χαμένο χρόνο σε καφεδάκια και κωλόχαρτα, το απόγευμα μας βρήκε λίγα χιλιόμετρα έξω από την Καβάλα. Υπέροχη διαδρομή, βλέπαμε την πόλη να πλησιάζει αρκετά χιλιόμετρα πριν. Παγωτό λεμονί στην Καβάλα, λίγο μανούρα και ξεκινήσαμε για Χρυσούπολη. Όλη την διαδρομή την κάναμε βράδυ πρέπει να φτάσαμε στο χωριό γύρω στις 11. Εκεί μας υποδέχτηκε και μας φιλοξένησε στο σπίτι του ο Τεό – φίλος του Γιάννη. Ακόμα πρέπει να πλένει σεντόνια… Ήμασταν έντεκα άτομα και μας κοίμισε όλους σε κρεβάτια! Ευχαριστούμε πολύ Τεό! Δεν χασομερήσαμε, κοιμηθήκαμε νωρίς για να έχουμε δυνάμεις για την επόμενη μέρα, γύρω στις τέσσερις τα ξημερώματα…
Την επομένη βάλαμε μυαλό (σοβαρά τώρα) παρά τον λίγο ύπνο φύγαμε νωρίς. Περάσαμε από Ξάνθη, φάγαμε τουλούμπες από τούρκικο ζαχαροπλαστείο με όνομα η «νέα Ελλάς», κάναμε βόλτα στην παλιά πόλη, περάσαμε από πομακοχώρια, μετά Κομοτηνή, έμπειρα σουβλάκια με αριάνι, μεσημεριανός ύπνος σε πλατεία και βραδινός ύπνος σε κάμπινγκ κοντά στις Σάπες. Το κάμπινγκ ήταν φοβερό! Θα μπορούσα να μείνω εκεί μια εβδομάδα.
Η επομένη είχε ανηφόρες αλλά είχε και φοβερά τοπία… και έφευγαν τα χιλιόμετρα. Είχε φοβερή ζεστή όμως. Το ταξίδι από τις εντεκάμιση μέχρι τις έξι ήταν δύσκολο. Το βραδάκι μετά από πολλές ώρες στην σέλα φτάσαμε στις Φέρες , το τελευταίο χωριό πριν τα σύνορα. Το χωριό αυτό είχε πάρα, μα πάρα πολλά κουνούπια ρε. Το καταλάβαμε πριν φτάσουμε. Στα τελευταία χιλιόμετρα σταματήσαμε να μιλάμε γιατί όποτε ανοίγαμε το στόμα μας τρώγαμε έντομα. Μείναμε σε ένα ολντ σκουλ ξενοδοχείο με μια εξαιρετική κυρία ρεσεπτιονίστρια με κλασικό μαλλί κράνος και βορειοελλαδίτικη καλοσύνη. Φάγαμε, τσακωθήκαμε λίγο και την άλλη μέρα ήμασταν έτοιμοι να περάσουμε τα σύνορα..
Και κάπως έτσι μπήκαμε Τουρκία.. Αν και έχω ταξιδέψει στην Ευρώπη με το ποδήλατο στο περσινό ταξίδι που κάναμε, αισθανόμουν ότι εδώ- εκεί δηλαδή – ήταν άλλη φάση. Ήταν φοβερή αίσθηση. Ήμουν, ήμασταν όλοι νομίζω, πολύ χαρούμενοι. Όλο το ταξίδι στην Τουρκία το βγάλαμε από εθνική οδό δεν είδαμε ούτε τοπία όμορφα ούτε περάσαμε από όμορφα χωριά. Δεν με πείραξε καθόλου όμως, είχα καυλώσει να φτάσω Κωνσταντινούπολη. Τις δυο τελευταίες μέρες φύσαγε κόντρα και έκανε το ταξίδι ακόμα δυσκολότερο. Όσο πλησιάζαμε ιστινπόλ ο δρόμος γινόταν πολύ κακός για ποδηλασία. Κάναμε και μερικά χιλιόμετρα με συνοδεία αστυνομίας, ήταν φοβερά είχαμε όλη την εθνική για πάρτη μας. Είκοσι χιλιόμετρα από την πόλη πήγαμε να πεθάνουμε. Αλήθεια όμως. Ξαφνικά ο δρόμος έγινε hard core. Μας έσωσε ο Βαγγελάκης και το γκουγκλε μαπς. Φτάσαμε στο hostel μας πολύ αργά, στις δυόμιση το βράδυ, σουπερ κουρασμένοι με ρεκόρ ποδηλασίας 10 ώρες πάνω στην σέλα. Ήπιαμε μπύρες και φάγαμε γιορτάζοντας..
Αυτό ήταν πάνω κάτω το οδοιπορικό του ταξιδιού.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει με αυτά τα ταξίδια με το ποδηλατάκι αλλά ενώ είναι ταλαιπωρία μαύρη, ενώ δεν έχουν καμία σχέση με διακοπές, παρόλα αυτά..πέρασα για άλλη μια φορά υπέροχα. Χόρτασα ουρανό, χόρτασα φύση, χόρτασα ποδήλατο. Περιμένω πως και πως το επόμενο.
Υ.Γ . Αν υπήρχε βραβείο ταξιδιού θα το έπαιρνε σίγουρα η Δάφνη. Η πρώτη κοπέλα που ήρθε μαζί μας σε ταξίδι. Το άτομο δεν παίζεται.. είναι από σίδερο. Εύγε Δάφνη..
Οι πορεία μας..
Μέρα 1, Μέρα 2, Μέρα 3, Μέρα 4, Μέρα 5, Μέρα 6, Μέρα 7
Και τώρα μερικές φωτό!
Ξεκινήσαμε!
Κάναμε καινούργιο φιλο
είς την Πόλη
οι μόλις φύαγεμ ξανα φεύγουνε (αγαπάνε δυσλεξία % αλκοόλ)
Θεσσαλονίκη – Ισταμπούλ
αύριο
την τρίτη μέρα θα είμαστε τζαμάικα, δηλαδή εδώ
Για τα πιο πριν και τα πιο μετά μείνετε συντονισμένοι 🙂
Έκθεση @Cheapart 11-17 Ιουνίου
Σας ευχαριστούμε όλους! Περάσαμε όμορφα. Τα λέμε συντόμως! – στους δρόμους κυρίως 😉
Πάρτε μερικές φωτογραφίες από την έκθεση, τα σκιτσάκια τα δημιούργησε ο inkhead, το ποδήλατο γυμναστικής το πόμολο, τα βίντεα οι μονταζιέρες των μόλις και το στήσιμο της έκθεσης, μαζί με το κολάζ φωτογραφιών η Μαίρη Ρουσιώτη.
έκθεση!
έκθεση!
Από την Τετάρτη 11 Ιουνίου μέχρι και την Τρίτη 17 Ιουνίου στο εκθεσιακό χώρο CheapArt στο Χαλάνδρι θα μαζευτούμε και θα παρουσιάσουμε πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό (και πολλά άλλα!) από το καλοκαιρινό ταξίδι με τα ποδήλατά μας μέχρι την Ολλανδία. Θα χαρούμε να σας γνωρίσουμε από κοντά για να μεγαλώσει η παρέα μας!
c ya!
έκθεση!
Ο σύνδεσμος της εκδήλωσης:
Αθήνα – Πήλιο
Οι μόλις φύγαμε για να ξεπιαστούν, να πέσει η κοιλιά αλλά και για να καθαρίσει το μυαλό εν όψει επαναληπτικών εκλογών πετάχτηκαν μέχρι το πήλιο για ένα τσιπουράκι. Χωρίς πολλά πολλά πάρτε μερικές φωτό και ένα βιντεάκι.
Τα λέμε από κοντά σε λιγότερο από ένα μήνα στην έκθεση που θα κάνουμε στο Χαλάνδρι. Θα σας ειδοποιήσουμε για τις λεπτομέρειες! 🙂
Πάρτε και τα data
Ενα απίστευτο όνειρο
Παιδιά φτάσαμε. Νομίζω ότι ηταν απο πιο ωραίες εμπειρίες της ζωής μου (και έχω ζήσει αρκετές). Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλη τη παρέα, όλους τους φίλους που ζήσαμε αυτό το ταξίδι μαζί και εύχομαι πολύ σύντομα να ξεκινήσει το επόμενο όνειρο. Είμαι σίγουρος ότι θα γίνει.
Βόιτεκ.
Ανακοίνωση
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι η ομάδα Μολις Φύγαμε, εχθές το απογευματάκι έφτασε στη πόλη του Άμστερνταμ. Εν αναμονή του τελευταίου άρθρου, σας κερνάμε τρεις φωτό.
Μόλις Φύγαμε|we just left :-) 